Απόκριές μάλλον του 1980. Δύο φίλοι πολλά χρόνια, ο Μήτσος και ο Νικόλας είπαν να αποτυπώσουν την στιγμή σε κάποιο φωτογραφείο που βρέθηκε στο δρόμο τους. Συνηθίζονταν εκείνα τα χρόνια, να κυκλοφορούμε τις ημέρες της τελευταίας αποκριάς κυρίως ντυμένοι, μην φανταστείτε πολλά και φανταχτερά πράγματα.Όπως βλέπετε ο μεθύστακας, φοράει ένα παλτό, καβουράκι ναυτικό, ψεύτικη κόκκινη μύτη, λουλούδι στο πέτο και το κομπολόι στο χέρι και ο Άραβας πετρελαιάς έριξε ένα σεντόνι πάνω του, γυαλιά ηλίου, ψεύτικα μούσια, κομπολόγια, χρυσά ρολόγια, και έτοιμοι. Παλιότερα που είμασταν και μικρότεροι, μαζευόμασταν όλα τα παιδιά της γειτονιάς και οι μπούλες ξεκινούσαμε από νωρίς τις επισκέψεις σε όλα τα σπίτια όπου μας υποδέχονταν όλοι με χαρά και μας κερνούσαν τις περίφημες και ξακουστές πίτες του Αγρινίου, κυρίως λόγω των ημερών γαλατόπιτες, κρασί πότε κόκκινο πότε άσπρο, ότι έφτιαχνε ο καθένας και είχε φυλαγμένο σε βαρέλι στο κατώι (παρόλο που είμασταν νιάνιαρα, κάτι πίναμε) προσπαθούσαν να μας αναγνωρίσουν κάτω από τις αμφιέσεις μας. Παρόλο που τα μέσα πολύ φτωχικά, η επαφή με όλους καθημερινή, τους παιδεύαμε πάντα. Πόσα χρόνια πίσω πήγα, Μήτσο φίλε να είσαι καλά.