Το περιοδικό ευρείας κυκλοφορίας της εποχής, έστειλε ανταποκριτή στην πόλη μας και μίλησε με τη νεολαία. Αναφέρει ότι η ψυχαγωγία για τα κορίτσια είναι ο κινηματογράφος, αλλά δεν τους επιτρέπεται να βλέπουν ταινίες ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΕΣ αν και οι ιδιοκτήτες τους φέρνουν συνήθως ταινίες σέξ.Σε άλλο σημείο, κάποιος καθηγητής αναφέρει ότι η πόλη μας είναι εκείνη με τις περισσότερες γεροντοκόρες. Για αυτό όσες αποτυγχάνουν να ψαρέψουν τον πλόυσιο νέο, αναζητούν το οποιοδήποτε ανδρικό μπράτσο να στηριχθούν επάνω του και να μην τους κολλήσει η ρετσινιά.Αυτή η απεγνωσμένη αναζήτηση γαμπρού, αναγκάζει πολλές κοπέλες να πειράζουν στο δρόμο τους άωδρες.Έχετε ακούσει ποτέ άνδρα να λέει σε γυναίκα << αντε να χαθής καυμένη>>. Ελάτε στο Αγρίνιο και θα το ακούσετε. Οι νέοι βρίσκουν διέξοδο στον αθλητισμό. Κατηγορούν τους γονείς τους για τεμπέληδες γιατί δουλέυουν μόνο 3 μήνες, ενω θα μπορούσαν να δουλέψουν στα έργα του Αχελώου. Δεν το αποφασίζουν όμως γιατί δεν θέλουν να <<κρυώσει>> η τράπουλα. Γράφει πολλά ωραία ακόμη το δισέλιδο αυτό αφιέρωμα, όπως δεν πιστεύουν στις προλήψεις που προσπαθούν να τους επιβάλλουν, ότι πρέπει να κάνουν οτιδήποτε άλλο εκτός από την αγροτική δουλειά για να έχουν πρόσωπο και να μπορούν κυκλοφορούν στην τοπική κοινωνία. Όλα αυτά τα αναφέρουν με ονόματα τα παιδιά και μπράβο τους για την εποχή εκείνη που μπορέι να φανταστεί κανείς πόσο κλειστή κοινωνία είμασταν.